قله‌ی کی 2 (K2)، دومین کوه بلند جهان با ارتفاع 8611 متر، یکی از چالش‌برانگیزترین و مرگبارترین کوه‌های دنیا برای صعود است. برخلاف اورست که نسبتاً صعودی با ثبات‌تر و مسیرهای شناخته‌تری دارد، کی 2 به دلیل شرایط آب و هوایی ناپایدار، شیب‌های تند و مسیرهای پرخطر، به عنوان کوهی مشهور است که از هر 4 کوهنوردی که به قله‌اش می‌رسند، یکی از آن‌ها هرگز زنده باز نمی‌گردد. صعود به این قله نیازمند آمادگی جسمانی و روانی بسیار بالا، تجربه زیاد در کوهنوردی ارتفاعات بالا و توانایی مقابله با شرایط غیرقابل پیش‌بینی است.
کی 2 به دلیل بادهای شدید، سرماهای شدید و خطرات ناشی از بهمن و ریزش یخ، به “کوه وحشی” نیز معروف است. بسیاری از کوهنوردان و تیم‌های صعودی به دلیل شرایط سخت در این کوه مجبور به بازگشت می‌شوند و تنها تعداد کمی از آن‌ها موفق به فتح قله می‌شوند. صعود به کی 2 ریسکی بزرگ محسوب می‌شود و هر ساله تنها تعداد کمی از کوهنوردان جرأت می‌کنند تا با این غول سرکش مقابله کنند.
در چنین شرایطی، موفقیت در پرواز از قله‌ی کی 2 با پاراگلایدر نه تنها نیازمند شجاعت و مهارت بالاست، بلکه توانایی‌های فنی و جسمانی بی‌نظیری نیز می‌طلبد.
چهار خلبان از قله‌ی کی 2 پرواز کردند
چهار خلبان فرانسوی موفق شدند از قله‌ی کی 2، دومین کوه بلند جهان، برای اولین بار با پاراگلایدر پرواز کنند. همه‌ی آن‌ها بدون استفاده از اکسیژن کمکی به قله رسیدند.
ژان ایو فردریکسن در 28 ژوئیه به قله رسید. او صعود انفرادی را انجام داده بود و مسیر معمول و پرتردد را نپیموده بود، در یک تلاش 32 ساعته بی‌وقفه به قله رسید. او سپس 90 دقیقه سعی کرد تا بال نیویوک تک‌پوسته‌ی خود را در باد صفر راه‌اندازی کند تا بالاخره یک تندباد به او اجازه‌ی پرواز داد. او گزارش داد: “این باد فقط به اندازه‌ای بود که من را نگه دارد.”
در قله همچنین قهرمان سابق صخره‌نوردی جهان، لیو سانسوز و راهنمای کوهستان و خلبان، زب روش نیز حضور داشتند که برنامه‌ریزی کرده بودند با یک بال دو نفره‌ی تک‌پوسته‌ی نیویوک که به‌صورت پروتوتایپ بود، پرواز کنند. این دو پس از طی کردن مسیر عادی ابروزی در 14 ساعت به قله رسیدند، اما آن‌ها نیز با مشکل کمبود باد مواجه شدند.
لیو به ما می‌گوید: “تقریباً باد کافی نبود. ما در قله بسیار خسته بودیم، مغز در حالت کمبود اکسیژن قرار داشت. زب بال را به پرواز درآورد و حس خوبی داشت. فقط باید پنج یا شش قدم می‌دویدیم و بلند شدیم.”
زب با تیک آف های دو نفره در ارتفاعات بالا بیگانه نیست. او در سال 1990 در سن 17 سالگی به عنوان مسافر در یک پرواز دو نفره از جنوب کول اورست پرواز کرده و در سال 2001 به عنوان خلبان دو نفره از قله‌ی اورست پرواز کرده است.
لیو و زب موفق شدند تا به کمپ اصلی در ارتفاع 5100 متری پرواز کنند. ژان ایو، که به نام بلاتچ نیز شناخته می‌شود، به آخرین کمپ خود در ارتفاع 6600 متری بازگشت و کوله‌پشتی 25 کیلوگرمی خود را بر دوش گرفته و بقیه‌ی مسیر را پیاده طی کرد.
او در یک خبرنامه که در روز دوشنبه 12 آگوست به دنبال‌کنندگان خود ارسال کرد، نوشت: “سطح رضایت قبل از تلاش برای صعود: 100/100. سطح رضایت در حین انجام: 100/100. سطح رضایت بعد از آن: 100/100.”
لیو نیز از موفقیت‌شان بسیار خوشحال بود و به Cross Country گفت: “ما واقعاً خوشحالیم که موفق شدیم. ما سه نفر بودیم که در همان روز از قله به پرواز درآمدیم زیرا هوا عالی بود. وقتی فرود آمدیم، فهمیدیم که این کار را انجام داده‌ایم و بسیار خوشحال بودیم. همچنین احساس بزرگی از آرامش بود که پرواز کردیم و مجبور نشدیم که به پایین پیاده برویم.”
این سه خلبان تا زمانی که به فرانسه بازنگشتند، خبری از این موفقیت را اعلام نکردند، زیرا مجوزهای لازم برای پرواز نداشتند.
این موضوع امسال به دلیل مرگ خلبان برزیلی، رودریگو رینری، در منطقه‌ی یخچال بالتورو که ظاهراً بدون داشتن مدارک لازم پرواز می‌کرد، بسیار حساس بود. این حادثه باعث دستگیری یک راهنمای محلی به مدت چند روز شد.
بلاتچ در خبرنامه‌ی خود بدون عذرخواهی از تصمیم خود برای پرواز نوشت: “برای من واضح است: من خطر پایین آمدن پیاده را قبول نمی‌کنم و رویاهای دیرینه‌ام را این‌قدر نزدیک به هدف رها نمی‌کنم. از دوستان پاکستانی‌ام واقعاً متأسفم. من به فرهنگ شما، اعتمادی که به من داشتید، قوانین شما، اما نه این یکی! نه قانونی که پرواز از قله‌ی کی 2 را ممنوع می‌کند!”
